Szkoła Podstawowa nr 3 im. Janusza Korczaka w Zielonce

5 września to jedna z najsmutniejszych dat w historii Zielonki.

Pod koniec drugiej wojny światowej, gdy w Warszawie trwało już miesiąc Powstanie, a do Zielonki zbliżały się od wschodu działania frontowe - tego dnia w 1944 r. mieszkańcy Zielonki, których było około 4 tysiące, zostali wypędzeni z domów przez armię niemiecką.

Mieszkańcy byli prowadzeni na zachód długą kolumną, pod strażą niemieckich żołnierzy uzbrojonych w karabiny i strzelających do tych, którzy próbowali ucieczki lub opóźniali przemarsz. 

Podobnie jak ludność Warszawy trafili do obozu przejściowego Dulag 121 w Pruszkowie, skąd kierowano ich do obozów koncentracyjnych, obozów pracy i na poniewierkę.

W Zielonce odbyły się uroczystości związane z 75 rocznicą tego wydarzenia. O godz. 10.00 w kościele M.B. Częstochowskiej odprawiona była msza za zmarłych i żyjących mieszkańców naszego miasta, którzy ucierpieli w wyniku wypędzenia.

W uroczystości wzięły udział delegacje szkół ze sztandarami. Delegacja naszej szkoły pod opieką pani dyrektor to poczet sztandarowy utworzony spośród uczniów klas ósmych.

Po Mszy św. uczestnicy uroczystości przeszli na skwer Matki Teresy z Kalkuty, gdzie znajduje się Tablica pamiątkowa. Tam wysłuchano wspomnień pana Eugeniusza Bądzyńskiego, świadka wydarzeń z 5 września 1944 r., który po wypędzeniu trafił do obozu koncentracyjnego Dachau i jak sam podkreślił, cudem przeżył pobyt w obozie i szczęśliwie wrócił do Zielonki.

Do zebranych zwrócił się również burmistrz Kamil Michał Iwandowski, podkreślając konieczność kultywowania pamięci o wydarzeniach sprzed 75 lat, a także zaznaczając, że wypędzenie dotknęło niemal każdą rodzinę zamieszkującą w Zielonce w 1944 r.

W uroczystości wzięła również udział dr Anna Jagodzińska z Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Instytutu Pamięci Narodowej. Zwracając się do zebranych przypomniała o okrucieństwie wojny, którego doświadczyli mieszkańcy Zielonki, poczynając od wydarzeń z 11 listopada 1939 r., czyli rozstrzelania harcerzy, skończywszy na brutalnym wysiedleniu miasteczka 5 września 1944 r.

Uroczystości zakończyło złożenie przez zebrane delegacje kwiatów pod Tablicą Wypędzonych.

treść relacji oparta częściowo na publikacji na stronie internetowej miasta
fotografie z portalu UM